/من ترس دارم مهدی جان...!/
سلام امام دلربای من!
حالت که خوب است انشاالله؟
من که در این دنیای بی ارزش و پست خیلی دلتنگت شده ام.
مهدی جان!
وقتی دور و برم را نگاه می کنم، می بینم وضع مردم این دوره و زمانه خیلی بدتر از مردم کوفه است.
ترس دارم، ترس ترک ایمان...
می ترسم فردا که آمدی و شاید من در این دنیای پر از ظواهر دل فریب ایمانم را فروختم و نتوانستم در رکابت باشم، بگویی: آهای فلانی! تو نبودی که می گفتی زودتر بیا؟؟ پس کجاست ایمانت؟؟ چه شد دعاهایت؟؟
اماما!
یاریم کن که بمانم روی پیمانم، بایستم روی عهدم.
من بیم ترک ایمان دارم در بین این همه گوسفندان گرگ طینت، در این دنیا،
در این دنیایی که مهم ترین مسئله ی جهان شکم و شهوت است
و در دنیایی که مرد از بدکارگی همسرش نان می خورد
و در دنیایی که فرزند پدر و مادرش را وحشیانه کتک می زند و به رویشان اسلحه می کشد
در دنیایی که ارزش هر کس را تعداد دوست دخترها و دوست پسرهایش مشخص می کند.
و در دنیایی که همجنسبازی ارزش شده و خودارضایی بخشی از زندگی هرنفر...
راست می گفت پدرت، صادق (ع) که فرمود: نگه داشت ایمان در آخرالزمان مثل نگه داشتن ذغال گداخته در کف دست است...
از چه بگویم مهدی جان؟؟
وضع خوب نیست،خراب خراب است.
شهر هم اصلا امن و امان نیست.
مثل زمان پدرت، حسین (ع)، دلهای مردم با تو و اسلحه شان(هر چه که باشد) علیه توست.
فقط در این دنیا دلم خوش است به معدود افرادی که خالصانه می خوانندت و می خواهندت...
به خاطر همین معدود افراد هم که شده، بیا...
برچسب‌ها: امام مهدی(عج)
